Dierenvriend Loes van Gerven

Aan De Keukentafel de allergrootste dierenvriend van Esbeek: Loes van Gerven. Heel bijzonder dat Loes ook nog eens jarig is op dierendag. Dat kan geen toeval zijn. De twaalfjarige scholiere vertelt vol passie over haar liefhebberij. Zelf denkt zij dat de liefde voor het dier is begonnen door de paarden waarop haar opa vroeger reed.

Toen ze twee jaar oud was kwam de zwarte Labrador Wafke in haar leven. “Met Sinterklaas kreeg ik samen met mijn broer en zus de pup. Ik speel het meest met Wafke en laat haar het meeste uit. Wafke betekent heel veel voor mij. Ik praat tegen haar. Ze begrijpt mij heel goed. Het is ook een hele slimme hond. Van mama mag ze niet in de kamer en als ze mama van boven hoort komen vlucht ze snel naar haar mand in de hal.”Loes heeft sinds kort weer twee jonge konijntjes. “Deze twee heten Basje en Noortje. Ik heb altijd al konijnen gehad.”

Het was niet eenvoudig om een afspraak te maken met de twaalfjarige voetballer Jop Hesselmans. “Nee, dan moet ik trainen, nee, dan speelt PSV tegen AC Milaan, en dan heb ik wedstrijd.” De voetbalsport speelt een grote rol in het jonge leventje van Jop.

Na twee jaar bij Willem II RKC te hebben gevoetbald, is Jop terug gegaan naar de club in zijn woonplaats Tuldania. Op zesjarige leeftijd viel hij al op en werd tijdens een Hilvaria toernooi gescout door Willem II. “Ik heb daar toen een jaartje mogen trainen, maar het hield op vanwege geldgebrek.”, vertelt Jop. Daarna volgde een scouting door PSV. Van de 20 personen gingen er maar vier door en daar hoorde Jop niet bij. “Terwijl ik wist dat de kans klein was, was ik wel teleurgesteld.”

Mijn eerste gast is Gerard Verhees. Na bijna 10 jaar houdt hij het voor gezien als kantine beheerder van Sportpark D’n Hondsbosch in Esbeek. Op vrijdag 13 september is zijn afscheidsreceptie. Van de ene kant is er enige opluchting en van de andere kant raakt het afscheid hem. Hoewel hij de beslissing goed heeft overwogen neemt dat niet weg dat Gerard het beheerschap toch met enige moeite uit handen geeft. “De kantine is toch tien jaar lang zeven dagen per week, 24 uur per dag mijn leven geweest. Dat is tevens ook weer de reden dat het voor mij genoeg is geweest.”

Hij volgde Marlies Schilders op en wist in principe wel waar hij aan begon. Toch ging er meer vrije tijd in zitten dan hij dacht. “Het is niet alleen bardiensten draaien. Er komt veel bij kijken zoals contacten met leveranciers, personeelsplanning en onderhoud zowel binnen als buiten de kantine. Daarbij kom je er al gauw achter dat de sluitingstijd van de kantine niet jouw sluitingstijd is. Want als er op dinsdagochtend wordt gebeld dat de verwarming het niet doet bij de welfare, moet je toch van je werk vanuit Tilburg komen.”

Wie het Kleppermenneke al gelezen heeft, die weet dat Nelly Wouters, correspondent van het Brabants Dagblad, een nieuwe rubriek gaat verzorgen.Het heet " Aan De Keukentafel".

Er zal geen vast patroon zijn in de verschijning van artikelen, hou het Kleppermenneke en de site dus goed in de gaten.Nelly: "Een mooi Esbeeks verhaal of zomaar even wat bijkletsen over dagelijkse of bijzondere momenten in het leven. Waar praat het makkelijker dan aan de keukentafel met een kopje thee!